Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Obornikach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

O., dnia 23 października 2023 r.

Sąd Rejonowy w Obornikach I Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący:sędzia Tomasz Vogt – Kostecki

Protokolant:Katarzyna Starosta

po rozpoznaniu w dniu 16 października 2023 r. w Obornikach

sprawy z powództwa (...) S.A.

przeciwko K. F.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 4 110,82 (cztery tysiące sto dziesięć 82/100) złotych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od tej kwoty od dnia 15 lutego 2023 roku do dnia zapłaty;

2.  kosztami procesu obciąża w całości pozwaną pozostawiając ich szczegółowe wyliczenie referendarzowi sądowemu.

sędzia Tomasz Vogt – Kostecki

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 26 maja 2023 r. (...) S.A. (dalej: powód), reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika będącego radcą prawnym, wniósł o zasądzenie od K. F. kwoty 4 110, 28 zł wraz odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia przez powoda pozwu w elektronicznym postępowaniu upominawczym o roszczenie dochodzone niniejszym pozwem, tj. od dnia 15 lutego 2023 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda zwrotu kosztów procesu (z uwzględnieniem kosztów procesu poniesionych przez powoda w elektronicznym postępowaniu upominawczym), tj. opłaty od pozwu w kwocie 400 zł, kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictwa wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, za czas uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.

Nakazem zapłaty z dnia 21 czerwca 2023 r. referendarz sądowy orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

Pozwana, reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika będącego radcą prawnym, wniosła sprzeciw od nakazu zapłaty, zaskarżając przedmiotowy nakaz w całości i wniosła o: 1) oddalenie powództwa, 2) zasądzenie od powódki na rzecz pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych, wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty 3) zasądzenie od powódki na rzecz pozwanego kosztów postępowania prowadzonego w elektronicznym postępowaniu upominawczym przez Sądem Rejonowym Lublin – Zachód w Lublinie pod sygn. VI Nc-e 246913/23 wedle norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego, wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty, w którym to pełnomocnik reprezentował pozwanego.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 7 grudnia 2020 r. powód i pozwana zawarli umowę sprzedaży na raty nr (...) sporządzoną przez powoda w dniu 3 grudnia 2020 r. (dalej: umowa). Zgodnie z treścią umowy pozwana zakupiła od powódki urządzenie o numerze (...) za kwotę 5 169 zł. Pozwana cenę urządzenia miała uiścić w 37 ratach, w ten sposób, że pierwsza rata w wysokości 129 zł była płatna przy zawarciu umowy, a następne 36 rat w wysokości po 140 zł była płatnych miesięcznie, zgodnie z harmonogramem spłaty rat, przy czym termin płatności pierwszej z tych rat przypadał na dzień 11 stycznia 2021 r. a ostatnia na dzień 12 grudnia 2023 r. Punkt 5 przewidywał, że umowa zostaje zawarta podpisując się „Oświadczeniem do Umowy Sprzedaży na Raty (ZW)” podczas wizyty kuriera. Oświadczenie to jest integralną częścią umowy. Zgodnie z punktem 8 umowy powódka nie naliczała odsetek z tytułu sprzedaży na raty. Jednakże, jeżeli pozwana opóźni się z zapłatą poszczególnych rat w całości lub w części, powódka mogła dochodzić odsetek ustawowych. Powódka mogła naliczać je od zaległej należności, począwszy od dnia następującego po dniu, w którym upłynął termin płatności raty. Punkt 9 umowy przewidywał, że gdy pozwana będzie w zwłoce z zapłatą dwóch rat i zaległość przewyższy 1/5 całkowitej ceny urządzenia, to po wyznaczeniu pozwanej przez powódkę terminu na zapłacenie zaległości i uprzedzeniu o skutkach ich niezapłacenia w tym terminie, pozwana będzie zobowiązana na żądanie powódki zapłacić wszystkie niezapłacone raty.

dowody: oświadczenie pozwanej z dnia 7 grudnia 2020 r., umowa z dnia 3 grudnia 2020 r., cennik urządzeń dla ofert sprzedaży bez umowy telekomunikacyjnej w pełnej cenie i na raty, regulamin świadczenia usług telekomunikacyjnych na rzecz abonentów (...) harmonogram spłaty raty z dnia 4 grudnia 2020 r.,

Pozwana zapłaciła pierwszą ratę w wysokości 129 zł oraz dziewięć kolejnych rat w wysokości po 140 zł, których płatność przypadała od stycznia do września 2021 r. Pozwana zaprzestała uiszczenia kolejnych rat, płatnych zgodnie z harmonogramem od października 2021 r. do czerwca 2022 r. Uiszczając pierwszą ratę pozwana uiściła również opłatę za przesyłkę kurierską, którą przesłano urządzenie w kwocie 19, 99 zł. Łączna zaległość pozwanej z tytułu nieuiszczonych rat za okres od października 2021 r. do maja 2022 r. wynosiła łącznie 1 120 zł.

Pismem z dnia 23 maja 2022 r., skierowanym do pozwanej, powódka wskazała, że dotychczas nie odnotowała wpłaty kwoty 1 120 zł z tytułu rat, określonych w Harmonogramie Spłat Ratalnych, otrzymanym przez pozwaną przy zawarciu umowy. Powódka wskazała, że zgodnie z warunkami umowy, w przypadku zwłoki w zapłacie co najmniej dwóch rat, których łączna suma przewyższa 1/5 części umówionej ceny, pozwana jest zobowiązana do natychmiastowej zapłaty pozostałej nie uiszczonej ceny. W związku z tym powódka poinformowała, że rozwiązanie umowy ratalnej nastąpi z dniem 13 czerwca 2022 r., o ile do tego terminu nie zostaną spłacone wszystkie zaległe raty, wykazane na odwrocie niniejszego pisma. Pozwana odebrała wezwanie w dniu 26 maja 2022 r.

dowody: wezwanie do zapłaty z dnia 23 maja 2022 r., dowód nadania (k. 29), wydruk elektronicznego śledzenia przesyłek (k. 30), faktura VAT (...)

Powódka sporządziła zestawienie nieopłaconych not na dzień 23 maja 2022 r,. które to noty obejmowały skapitalizowane odsetki za opóźnienie w płatności poszczególnych, a nieuiszczonych przez pozwaną rat: 1) za okres do dnia 28 października 2021 r. w wysokości 0,08 zł, 2) za okres od dnia 29 października 2021 r. do dnia 23 maja 2022 r. w wysokości 29, 46 zł,

dowody: zestawienie nieopłaconych not na dzień 23 maja 2022

Pozwem złożonym dnia 15 lutego 2023 r. w Elektronicznym Postępowaniu Upominawczym powód wniósł o zasądzenie od pozwanej roszczenia tożsamego z roszczeniem dochodzonym pozwem w niniejszym sprawie. Postanowieniem z dnia 13 kwietnia 2023 r. Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie w sprawie o sygn. Nc-e 246913/23 umorzył ww. postepowanie.

okoliczność bezsporna

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie ww. dokumentów. Strona pozwana kwestionowała fakt zawarcia przez nią umowy, a nadto kwestionowała, by umowa była zawarta w imieniu powódki przez osobą należycie do tego umocowaną. W ocenie Sądu dokumenty załączone do pozwu dowodzą faktu zawarcia umowy przez pozwaną i powódkę. Powódka potwierdziła własnoręcznym podpisem fakt zawarcia przedmiotowej umowy w dokumencie z dnia 7 grudnia 2020 r., przy czym należy wskazać, że zarówno w przedmiotowym oświadczeniu, jak i załączonym druku umowy tożsame są numery umowy, urządzenia, które na jej podstawie nabyła pozwana a także występuje zbieżności czasowa między datą wydruku umowy i datą złożenia przez pozwaną podpisu na przedmiotowym oświadczeniu. Zgodnie zaś z treścią umowy do jej zawarcia dochodziła przez podpisanie przedmiotowego oświadczenia, co pozwana uczyniła. Pozwana nie wykazała, by podpis złożony pod tym oświadczeniem nie pochodził od niej, ani nawet nie naprowadziła żadnych twierdzeń w tym zakresie, ograniczając się do prostego zaprzeczenia faktu, iż umowa została przez nią zawarta. W konsekwencji Sąd uznał, że powódka wykazała fakt zawarcia umowy. Pozwana kwestionowała umocowanie osoby podpisanej na przedmiotowym oświadczeniu. Jednakże i w tym wypadku ograniczyła się tylko do prostego zaprzeczenia. W ocenie Sądu w wypadku, gdy podpis na oświadczeniu w imieniu powódki został złożony na druku powódki i na tym druku widnieje również podpis pozwanej (którego to faktu pozwana skutecznie nie podważyła), to należy przyjąć domniemanie faktyczne, że osoba działająca za powódkę była umocowana do składania oświadczeń woli w jej imieniu. Pozwana domniemania tego – w ocenie Sądu – nie zdołała obalić. W szczególności pozwana nie naprowadziła w tym zakresie żadnych twierdzeń, a także nie wnosiła o przeprowadzenie dowodu z przesłuchania stron, co do złożenia na tym dokumencie jej własnoręcznego podpisu. Połączenie powyższych elementów skutkowało przyjęciem za wykazane, że powódka i pozwana zawarły umowę o treści jak w wydruku umowy załączonym do pozwu.

Pozwana kwestionowała fakt, iż była w zwłoce z zapłatą którejkolwiek z rat jak i by pozwanej wyznaczono termin do spłaty zaległości. Brak zapłaty poszczególnych rat jest okolicznością negatywną, której strona powodowa nie może dowieść. Skoro strona powodowa wykazała istnienie umowy z której wynikał obowiązek zapłaty poszczególnych rat to pozwana winna wykazać, że raty te zgodnie z umową uiściła, któremu to obowiązkowi jednak nie sprostała. W konsekwencji Sąd przyjął, że pozwana zalegała z płatnością rat wymagalnych od października 2021 r. do czerwca 2022 r. W ocenie Sądu doszło również do wykazania przez powódkę, że wezwała pozwaną do zapłaty zaległych rat z wyznaczeniem terminu jego spłaty. Powyższe wynika wprost z treści wezwania z dnia 23 maja 2022 r., którego fakt doręczenia pozwanej powódka również wykazała, przedkładając dowód nadania oraz wydruk śledzenia przesyłki. Z treści wezwania wynika wprost, że powódka wezwała pozwaną do zapłaty zaległych rat i wyznaczyła termin do ich uiszczenia do dnia 13 czerwca 2022 r., wskazując, że w razie niespłacenia zaległości do tejże daty nastąpi rozwiązanie umowy ratalnej. Również prawidłowość wyliczenie należności odsetkowych od zaległych rat wskazanych przez pozwaną, biorąc pod uwagę datę ich wymagalności oraz wysokość poszczególnych rat nie budziła wątpliwości Sądu a pozwana tych wyliczeń skutecznie nie podważyła.

Sąd Rejonowy zważył co następuje:

Zgodnie z przepisem art. 505 § 2 k.p.c. nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym traci moc w części zaskarżonej sprzeciwem. Pozwana zaskarżyła nakaz zapłaty w całości, co skutkowało utratą jego mocy w całości.

Umowę zawartą między pozwaną a powódką należy ocenić jako umowę sprzedaży na raty stypizowaną w art. 583 § 1 i następne k.c.

Zgodnie z przepisem art. 583 § 1 k.c. sprzedażą na raty jest dokonana w zakresie działalności przedsiębiorstwa sprzedaż rzeczy ruchomej osobie fizycznej za cenę płatną w określonych ratach, jeżeli według umowy rzecz ma być kupującemu wydana przed całkowitym zapłaceniem ceny.

Nie ulega wątpliwości, że umowa przewidywała wydanie rzeczy ruchomej (urządzeniem będącego przedmiotem umowy) pozwanej przed całkowitym zapłaceniem ceny. Przedmiot umowy został wydany pozwanej z chwilą podpisania oświadczenia z dnia 7 grudnia 2020 r.

Stosownie do treści przepisu art. 586 § 1 k.c. zastrzeżenie natychmiastowej wymagalności nieuiszczonej ceny na wypadek uchybienia terminom poszczególnych rat jest skuteczne tylko wtedy, gdy było uczynione na piśmie przy zawarciu umowy, a kupujący jest w zwłoce z zapłatą co najmniej dwóch rat, łączna zaś suma zaległych rat przewyższa jedną piątą część umówionej ceny.

Zgodnie natomiast § 2 cytowanego przepisu sprzedawca może odstąpić od umowy z powodu niezapłacenia ceny tylko wtedy, gdy kupujący jest w zwłoce z zapłatą co najmniej dwóch rat, a łączna suma zaległych rat przewyższa jedną piątą część umówionej ceny. W wypadku takim sprzedawca powinien wyznaczyć kupującemu odpowiedni termin dodatkowy do zapłacenia zaległości z zagrożeniem, iż w razie bezskutecznego upływu wyznaczonego terminu będzie uprawniony do odstąpienia od umowy.

W realiach niniejszej sprawy powódka wykazała fakt zawarcia umowy i terminy płatności poszczególnych rat. Pozwana nie wykazała by uiściła raty wymagalne od października 2021 r. do maja 2022 r. W konsekwencji należało przyjąć, że powódka na dzień wezwania do zapłaty była w zwłoce z zapłatą co najmniej dwóch rat a łączna kwota zaległości wynosiła 1 120 zł. Wartość zakupionego urządzenia wynosiła 5 169 zł, a zatem zaległość w kwocie 1 120 zł stanowiła 21, 67 % wartości przedmiotu sprzedaży, czyli zaległość przewyższał 1/5 umówionej ceny. Nie ulegało również wątpliwości, że pozwana, pomimo wyznaczenia jej dodatkowego terminu do zapłaty zaległości w zakreślonym terminie ich nie uiściła. W konsekwencji powódka była uprawniona do domagania się zapłaty wszystkich zaległych (w kwocie 1260 zł, włączając ratę za czerwiec 2022 r. w kwocie 120 zł wymagalną na dzień upływu terminu do spłaty zaległości) jak i pozostałych rat. Łączna wartość pozostałych rat wynosiła 2 520 zł.

Nadto powódka zgodnie z brzmieniem umowy mogła domagać się zapłaty odsetek ustawowych za opóźnienie od rat nieuiszczonych w terminie od dnia następnego po dniu ich wymagalności. Powódka wyliczyła wysokość odsetek za opóźnienie: 1) za okres do dnia 28 października 2021 r. w kwocie 0,08 zł, 2) za okres do dnia 29 października 2021 r. do dnia 23 maja 2022 r. w kwocie 29,46 zł, 3) za okres od dnia 24 maja 2022 r. do dnia 14 lutego 2023 r. w wysokości 301, 28 zł. Wyliczenie te, biorąc pod uwagę termin płatności poszczególnych rat oraz stopę odsetek ustawowych za opóźnienie o których mowa w art. 481 § 1 i 2 k.c. nie budziły wątpliwości sądu.

Zgodnie z przepisem art. 481 § 1 k.c. jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Zgodnie z § 2 cytowanego przepisu jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była oznaczona, należą się odsetki ustawowe za opóźnienie w wysokości równej sumie stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego i 5,5 punktów procentowych. Jednakże gdy wierzytelność jest oprocentowana według stopy wyższej, wierzyciel może żądać odsetek za opóźnienie według tej wyższej stopy.

Odsetek ustawowych za opóźnienie od skapitalizowanych odsetek powódka mogła domagać się od dnia wytoczenia o nie powództwa. Powódka wytoczyła powództwo w Elektronicznym Postępowaniu Upominawczym w dniu 15 lutego 2023 r. i od tej daty mogła domagać się odsetek ustawowych za opóźnienie od skapitalizowanych odsetek.

W konsekwencji powódka mogła zasadnie domagać się nieuiszczonych rat za okres od października 2021 r. do czerwca 2023 r. w łącznej kwocie 1260 zł, pozostałej ceny urządzenia w kwocie 2 520 zł oraz ww. skapitalizowanych odsetek za opóźnienie w płatności poszczególnych rat w łącznej kwocie 330, 82 zł. Powódka mogła również się domagać dalszych odsetek od ww. kwot od dnia 15 lutego 2023 r. Połączenie powyższych elementów skutkował zasądzeniem od pozwanej na rzecz powódki kwoty 4 110, 82 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od tej kwoty od dnia 15 lutego 2023 r. (pkt 1. wyroku).

O kosztach Sąd orzekł na podstawie przepisu art. 98 § 1 k.p.c. stosownie do wyniku sprawy. Powódka „wygrała” proces w całości, co uzasadniało obciążenie pozwanej kosztami w całości, przy czym szczegółowe ich wyliczenie Sąd pozostawił referendarzowi sądowemu (pkt 2. wyroku).

sędzia Tomasz Vogt-Kostecki