Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Obornikach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

O., dnia 22 maja 2024 r.

Sąd Rejonowy w Obornikach I Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący:sędzia Tomasz Vogt – Kostecki

Protokolant:Anna Płachetka

po rozpoznaniu w dniu 17 maja 2024 r. w Obornikach

sprawy z powództwa (...) spółki z o.o.

przeciwko (...) S.A.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 801,62 (osiemset jeden 62/100) złotych wraz
z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od tej kwoty od dnia 26 października 2020 roku do dnia zapłaty;

2.  kosztami w całości obciąża pozwanego pozostawiając ich szczegółowe wyliczenie referendarzowi sądowemu.

sędzia Tomasz Vogt – Kostecki

UZASADNIENIE

Powód (...) sp. z o.o. z siedzibą w P. wniósł pozew przeciwko (...) S.A. z siedzibą w S., domagając się zasądzenia od pozwanego na swoją rzecz kwoty 801,62 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 26 października 2020 r. do dnia zapłaty oraz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu pozwu wskazano, że w dniu 19 sierpnia 2020 r. miała miejsce kolizja, w wyniku której doszło do uszkodzenia pojazdu marki F. (...) o numerze rejestracyjnym (...), używanego przez L. W.. Na okres od 20 sierpnia do 18 września 2020r. poszkodowany wynajął od powoda samochód zastępczy marki F. (...). W ocenie powoda stawka najmu powinna być adekwatna do klasy pojazdu uszkodzonego Pozwany uznał jedynie część okresu najmu, obniżył stawkę dobową i wypłacił 2.239,847 zł. Powód dochodzi zapłaty różnicy za najem pojazdu zastępczego przy stawce dziennej zastosowanej przez powoda.

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda na swą rzecz kosztów procesu, w tym kosztu zastępstwa procesowego według notm przepisanych. W uzasadnieniu swego stanowiska strona pozwana wskazała m.in., że nie kwestionuje okoliczności zdarzenia i swej odpowiedzialności. Kwestią sporną w niniejszej sprawie jest stawka dobowa najmu.

Strony działają w procesie przez profesjonalnych pełnomocników.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 19 sierpnia 2020 r. miała miejsce kolizja drogowa, w wyniku której doszło do uszkodzenia pojazdu marki F. (...) o numerze rejestracyjnym (...). Sprawcą zdarzenia była osoba posiadająca zawartą z pozwanym zakładem ubezpieczeń umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej za szkody wyrządzone w związku z ruchem pojazdu. W dniu 20 sierpnia 2020 r. poszkodowany L. W. wynajął od powoda pojazd zastępczy marki F. (...) na okres od 20 sierpnia 2020 r. do 18 września 2020 r. Stawka dzienna za najem pojazdu została określona na kwotę 129 zł. Poszkodowany upoważnił pozwanego do wypłaty na rzecz powoda odszkodowania za wynajem auta zastępczego. Powód w dniu 22 października 2020 r. wystawił L. W. fakturę za wynajem auta F. (...) nr rej. (...) w okresie od 20 sierpnia 2020 r. do 18 września 2020 r. (29 dni) na kwotę 3.741 zł brutto (3.041,46 zł netto). Pozwany przyznał poszkodowanemu odszkodowanie z tytułu najmu pojazdu zastępczego w kwocie 2.239,84 zł netto, przyjmując, że dobowa stawka najmu pojazdu zastępczego klasy C wynosi 95 zł. Powód złożył odwołanie od decyzji, które nie zostało uwzględnione przez pozwanego.

Samochód poszkodowanego został uderzony z przodu i z tyłu. Poszkodowany potrzebował samochodu zastępczego do dojazdu do domu i wykonywania pracy. Poszkodowany potrzebował samochodu natychmiast i szybko otrzymał ofertę najmu pojazdu od powoda. L. W. otrzymał telefoniczną informację od pozwanego, że istnieje możliwość otrzymania samochodu zastępczego, jednak nie była to konkretna oferta. Pozwany zaproponował organizację auta zastępczego w momencie, gdy poszkodowany miał już wypożyczony samochód od powoda.

W dniu 20 sierpnia 2020 r. L. W. zawarł z (...) sp. z o.o. z siedzibą w P. umowę cesji wierzytelności z polisy OC sprawcy dotyczących zwrotu kosztów z tytułu najmu pojazdu zastępczego w związku ze szkodą komunikacyjną o której mowa w pozwie.

Powyżej opisany stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie faktów przyznanych przez strony (art. 229 i 230 k.p.c.), dowodów z dokumentów oraz zeznań świadka L. W..

Zgromadzone w aktach sprawy dowody z dokumentów Sąd uznał za w pełni wiarygodne – nie były one kwestionowane przez żadną ze stron, a Sąd nie znalazł powodów, by czynić to z urzędu. Wiarygodne okazały się także zeznania świadka, albowiem były rzeczowe i spójne, a nadto znalazły potwierdzenie w dowodach z dokumentów.

okoliczności częściowo bezsporne, a nadto dowody : kserokopia umowy najmu pojazdu nr (...)2020/08/20 (k. 9 akt), kserokopia upoważnienia do wypłaty odszkodowania (k. 10 akt), faktura numer (...) (k.16 akt), pismo z dnia 26 października 2020 r. (k. 17 akt), odwołanie od decyzji z dnia 26.10.2020 (k.19), pismo z dnia 17 lutego 2023 r. (k.20-22 akt), umowa cesji wierzytelności z polisy OC sprawcy (k. 23-24 akt), zeznania świadka L. W. (k.54-54v)

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powód wywodził swoje roszczenie z umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych. Pozwany nie przeczył temu, że sprawca kolizji w dniu zdarzenia objęty był ochroną ubezpieczeniową na podstawie umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych zawartej z pozwanym towarzystwem ubezpieczeń. Zakwestionował natomiast zastosowaną stawkę dobową najmu pojazdu. Zgodnie z treścią art. 805§1 k.c., przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Z kolei przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony (art. 822§1 k.c.). Odpowiedzialność zakładu ubezpieczeń w ramach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierowcy pojazdu mechanicznego wyznaczona jest – zarówno co do zasady, jak i granic – odpowiedzialnością tego posiadacza lub kierowcy (por. uchwałę SN z dnia 13 czerwca 2003r., III CZP 32/03, LEX nr 78592).

Przesłankami odpowiedzialności odszkodowawczej deliktowej są: szkoda, wystąpienie faktu, za który ustawa czyni odpowiedzialnym określony podmiot, czyli czynu niedozwolonego oraz związek przyczynowy między czynem niedozwolonym, a szkodą w tej postaci, że szkoda jest jego zwykłym następstwem. Postulat pełnego odszkodowania przemawia za przyjęciem stanowiska o potrzebie zwrotu przez ubezpieczyciela tzw. wydatków koniecznych, potrzebnych na czasowe używanie zastępczego środka komunikacji. Przyjmować można, że obowiązek naprawy szkody obejmuje konieczność zwrotu kosztów najmu samochodu zastępczego o podobnym standardzie, według stawek ustalonych na lokalnym rynku (por. orzeczenia SN: z dnia 17 listopada 2011r., III CZP 5/11, LEX nr 1011468; z dnia 13 czerwca 2003r., III CZP 32/03, LEX nr 78592; z dnia 8 września 2004r., IV CK 672/03, LEX nr 146324).

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, należy w pierwszej kolejności wskazać, że pozwany nie kwestionował swojej odpowiedzialności za szkodę majątkową spowodowaną opisaną w pozwie kolizją. Za bezsporną między stronami należało także uznać zasadę, iż koszt najmu samochodu zastępczego na czas trwania naprawy auta uszkodzonego mieści się w granicach odpowiedzialności odszkodowawczej pozwanego. Pozwany nie kwestionował także czasu trwania najmu. Spór koncentrował się natomiast wokół kwestii wysokości odszkodowania jakie przysługuje w związku z najmem pojazdu zastępczego, a to z uwagi na przyjętą stawkę.

Zgodnie z art. 361 k.c. zobowiązany do naprawienia szkody ponosi odpowiedzialność jedynie za normalne następstwa działania, z którego wynikła szkoda. W doktrynie i orzecznictwie znajduje aprobatę stanowisko, że uznanie danego uszczerbku za szkodę w znaczeniu prawnym warunkuje co do zasady by poszkodowany został nim dotknięty wbrew swej woli. Dla stwierdzenia w określonym stanie faktycznym adekwatnego związku przyczynowego należy: 1) ustalić, czy zdarzenie stanowi warunek konieczny wystąpienia szkody; 2) ustalić, czy szkoda jest normalnym następstwem tego zdarzenia (por. Zagrobelny w: „Kodeks cywilny Komentarz” pod red. E. Gniewka, wyd. C.H. Beck Warszawa 2011 str. 577, komentarz A. Kidyby do art.361 k.c. za lex, komentarz J. Ciszewskiego do art.361 k.c. za lex). Jak wynika ze zgromadzonego materiału dowodowego, poszkodowany potrzebował samochodu w celu dojazdu do domu i wykonywania pracy, także w terenie (poszkodowany jest z zawodu geodetą). Świadek L. W. zeznał, że nie dostał konkretnej oferty od pozwanego; było mówione tylko, że ubezpieczyciel może zapewnić auto zastępcze. W tej sytuacji, argumentacja podnoszona przez pozwanego, dotycząca tego, że poszkodowany najpierw najął samochód zastępczy, a dopiero później zgłosił szkodę, nie jest trafna. W ocenie Sądu, w sytuacji, w której ubezpieczyciel nie przedstawi poszkodowanemu konkretnej oferty najmu pojazdu, uzasadniony jest najem przez poszkodowanego pojazdu zastępczego z firmy zewnętrznej. Powód wystawił fakturę za najem pojazdu zastępczego. W tej sytuacji, ciężar dowodu nie może spadać na poszkodowanego, ewentualnie powoda; to pozwany (w sytuacji, gdy kwestionuje stawkę najmu pojazdu) winien udowodnić, że stawka wynikająca z faktury VAT jest stawką nierynkową, za wysoką lub niemożliwą. W niniejszej sprawie żadna ze stron nie złożyła wniosku o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego (choć pozwany złożył odpowiedź na pozew). Czas najmu nie był kwestią sporną. W tej sytuacji należało przyjąć, że stawka najmu wynikająca z faktury VAT przedstawioną przez powoda jest stawką uzasadnioną.

Przyjmując niekwestionowany okres najmu (29 dni) oraz uzasadnioną stawkę dobową najmu w kwocie 104,88 zł netto, uwzględniając wypłaconą już z tego tytułu kwotę 2.239,84 zł netto należało stwierdzić, że roszczenie główne zgłoszone w pozwie jest uzasadnione (104,88 zł x 29 dni= 3.041,46 zł- wypłacone przed procesem 2.239,84 zł =801,62 zł). Biorąc pod uwagę datę zgłoszenia szkody, art.481 k.c. i art.14 ust.1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (t.j. Dz. U. 2013 poz. 392 z późn. zm.) oraz datę odmowy pozwanego uwzględnienia odwołania powoda, uznać należało że zgłoszone roszczenie odsetkowe co do należnej kwoty świadczenia głównego także jest uzasadnione. W konsekwencji orzeczono jak w pkt 1 wyroku.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c., tj. zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu. Skoro powództwo zostało uwzględnione w całości, pozwany jest obowiązany do poniesienia kosztów procesu. Na podstawie art. 108 §1 k.p.c. szczegółowe wyliczenie kosztów procesu pozostawiono referendarzowi sądowemu (pkt 2 wyroku).

sędzia Tomasz Vogt-Kostecki